Η αυτοεκτίμηση του παιδιού

«Αυτοεκτίμηση είναι η προσωπική κρίση της αξίας του ατόμου, η οποία εκφράζεται με τις στάσεις που υιοθετεί και ακολουθεί σε σχέση με τον εαυτό του»  Stanley Coopersmith.

Αυτοεκτίμηση είναι ο τρόπος που το άτομο
αντιλαμβάνεται τον εαυτό του και το βαθμό που πιστεύει ότι είναι ικανό, επιτυχημένο, σημαντικό και άξιο. Ωστόσο, η αυτοεκτίμηση ενός ατόμου δεν ταυτίζεται πάντα με την πραγματική αξία του καθώς συμβαίνει άτομα με πολλές δυνατότητες και αρετές να μην διαθέτουν την ανάλογη αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση ενώ άτομα με περιορισμένες δυνατότητες να έχουν υψηλή αυτοεκτίμηση. Πως μπορούμε όμως να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμηση του παιδιού μας; Πως μπορούμε να τα μάθουμε να αγαπάνε τον εαυτό τους και να πιστεύουν σ’ αυτό;Η αυτοεκτίμηση δεν εξαρτάται μόνο από το τι πιστεύουμε εμείς για εμάς αλλά και από την εικόνα που έχουν οι άλλοι για εμάς. Η αποδοχή των άλλων είναι το μυστικόγια να μπορέσει κάποιος να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και να πιστέψει στον εαυτό του. Οι γονείς λοιπόν μπορούν μέσα από απλές καθημερινές συνήθειες και δραστηριότητες να ενισχύσουν την αυτοεκτίμηση των παιδιών τους. Όταν αποδέχεσαι κάποιον τον βοηθάς να νιώσει ασφάλεια και του δίνεις την ώθηση να προσπαθήσει για το καλύτερο. Είναι γεγονός, ότι οι περισσότεροι γονείς έχουν μεγαλώσει σε οικογένειες, που κυριαρχούσε η ιδέα πως για να βελτιωθεί κάποιος και να γίνει υπεύθυνος δεν πρέπει να του λες μπράβο, αλλά να του επισημαίνεις τα λάθη του ώστε να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Πόσο μύθος είναι τελικά αυτό; Καθώς, στη πράξη φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα.

Κάντε εικόνα το εξής παράδειγμα, έρχεται ο 13 χρόνος γιος σας χαρούμενος να σας πει ότι διάβασε πολύ και κατάφερε να πάρει 17 στο διαγώνισμα. Εσείς του λέτε ένα σκέτο μπράβο και αρχίζετε κήρυγμα για το 20 και πως θα μπορούσε και καλύτερα. Τι συμβαίνει λοιπόν εδώ, ο γονιός από την μια πλευρά αγωνειά για το μέλλον του παιδιού του και φοβάται πως αν τον επιβραβεύσει αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να καθησυχαστεί και θα τον αποτρέψει από το να κινητοποιηθεί και να πετύχει το άριστο. Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει στη πραγματικότητα είναι ότι το παιδί έρχεται χαρούμενο να σας πει για το βαθμό του και εσείς με τον τρόπο αυτό του κόβετε τα φτερά, ουσιαστικά δεν τον αποδέχεστε. Πιστεύετε ότι το παιδί σας δεν ξέρει ότι υπάρχει το 20 ως βαθμός; Πείτε του λοιπόν μπράβο για την προσπάθεια του, και πως είστε πολύ χαρούμενοι που βλέπετε πως οι κόποι του αμείφθηκαν και ρωτήστε το πώς νιώθει, θα δείτε πως θα εξελιχτεί μια πολύ ωραία συζήτηση μεταξύ σας και πως το παιδί σας θα νιώσει ευτυχισμένο πως ο γονιός του το αποδέχεται για αυτό που είναι και την επόμενη φορά θα προσπαθήσει για το 20.